Kermis

Slenterend door ’t oorverdovend spektakel van muzikaal geweld

Zichtbaar op haar plek in de flitsende Draaimolen van attracties

Sleurt ze mij geestdriftig als een klein kind mee in een Botsauto

Bij elke brute botsing schud ik ’n stukje rugpijn en kopzorgen af

Bepaald niet ’n hobby om mezelf in ’t Spiegelpaleis te bekijken als

Kort breed tandeloos lachend monster en mijn voorkeur is een

Lang gerekt super slank beeld met hoog opgestoken krul haren

Gevoel van verlegenheid overmand me wanneer ik per ongeluk raak

Schiet op de stapel Blikjes en als prijs een knuffelbeer mag uitkiezen

Spoed mij huiswaarts nog voordat ze me meesleurt in het Spookhuis

Laat buurvrouw achter me in de bonte Kermis en knuffel mijn beer !

 

WilmArt

 

 

 

First love

Aan het eind van de lange smalle straat tekent zich wit licht af, tegen de schemering van deze zwoele zomer avond.

De nat glanzende kinderkopjes voelen hard en glibberig aan in mijn dunne schoeisel.

Eindelijk staan we voor de hoge statige deur en fel neonlicht verblindt onze met eyeliner omlijste ogen en onthult mijn pukkelig bepoederde rode wangen.

Een  uitsmijter vraagt door het luik onze leeftijd en opent de deur naar vertier.

Keiharde popmuziek en een hete walm van zweterig parfum en sigarettenrook verwelkomen ons.

Ik ben nog zo groen als gras en loop schichtig achter de reeds doorgewinterde vriendinnen aan door de druk drinkend duwende menigte richting de bar.

Thuis had ik al wat moed in gedronken om mijn ergste angst en beven te verlichten.

Heimelijk ben ik platonisch verliefd op iemand en hoop dat hij hier ook is of niet is.

Het zweet sopt onder mijn oksels terwijl ik de aangeboden pilsjes naar binnen slurp.

Er is veel moed voor nodig om mijn blik door de discotheek te laten vallen op hem.

Als door ’n bliksemflits getroffen zie ik hem staan aan de overkant van de dansvloer.

Ik bloos hevig met de schrik in de benen wat gelukkig niet opvalt bij het schemerlicht.

Peter heeft mij ook ontdekt en glimlacht terwijl onze ogen elkaar groetend ontmoeten.

Langzaam maar zeker beweegt hij tussen de andere hippies uitnodigend mijn kant op.

Ik loop hem tegemoet als gehypnotiseerd door zijn felblauwe kijkers en flirtende lach.

We staan midden op de dansvloer en de harde discotonen leggen ons het zwijgen op.

Woorden zijn overbodig om elkaar welkom te heten in onze eigen wondere wereld.

‘Stairway to heaven’ laat ons bewegen en we dansen vol overgave tussen de sterren.

Als magneten trekken onze pril ontluikende lichamen elkaar aan als Yin en Yang.

Door golvend ritme van hartstocht met verstrengelde verrukking overweldigd liet ik onze liefde zegevieren.

Mijn eerste ware Liefde  … ik zal je nooit vergeten

 

Wilma Willemsen

Illustratie 2000

 

 

Over mij …

Als ik later hemelen ga

Laat ik vele sporen na …

Tientallen keren verhuist

Geliefd doch ook verguist

Iedere tegel en elk pad

Heeft zijn eigen verhaal

Herinnerd wat ik vergat

Anekdotes in symbooltaal

Voor sommigen herkenbaar

Mijn kleinkinderen vreemd

Schuilt echter geen gevaar

Als je de lezer meeneemt

Elk fragment heeft zijn plot

Overzichtelijk en gelaagd

Levensverhaal zonder slot

Tot de dood het behaagd ☆

 

WilmArt ♡

Vakantie

Ja Wil gewéldig ik ga mee een weekje naar zee zei ze enthousiast en vastbesloten

Altijd in voor nieuw avontuur stapt ze in met goede moed en frisse zin

Ze is mijn eeuwig trouwe vriendin in voor- en tegenspoed en opbeurend als het moet

We rijden bepakt en bezakt overvol geladen naar een gehuurde caravan op Ameland

Mijn drie kleine jongens achterin zijn opgewonden vol verwachting en zijn dol op haar

Ik rij en zij stuurt me bij en steunt me in alles waar nodig als een rots in de branding

‘Wil wat goed dat je het allemaal in je eentje doet’ zegt ze herhaaldelijk en dat streelt en geeft me nieuwe moed

‘Wat ben je toch lief en stoer als ik jou niet had viel ik in een diep donker gat’ voeg ik toe

Ik rijd regelmatig de verkeerde afslag in en we lachen en zingen dat het een lust is

Bij ons heiligt de weg het doel en we beleven samen met de kids nu al een dolle boel

Na een heftige boottocht met stevige zwoele zeewind komen we op prachtig Ameland

Eindelijk rijden we de Camping op aan duinzicht en de zon schijnt ons tegemoet

We rollen uit mijn Renaultje 5 en de jongens rennen uitgelaten het speelveld op

Ze is niet gewend aan mijn rijke kinderschare en gaat eerst relaxen met een wit biertje

We laden de auto uit en richten de caravan in voor een week slaap- en kookplezier

De grote picknicktafel op ons terras nodigt uit tot gezellig samen eten en spelletjes

Zo vliegt de week om en haar stabiele gedrag en humor houdt ons samen op de been

Genieten en verzorgen is een hele kluif maar ze houdt vol met steeds minder woorden maar aanstekelijke lach en expressieve speelse gebaren

Na een drukke intensieve gezellige vakantie gaan we huiswaarts en groeten de heerlijke plek aan zee

Zichtbaar uitgeblust hangt ze naast me in de auto en kan de terugreis geen pap meer zeggen

We brengen haar moe maar voldaan thuis en ze kan nog net roepen ‘het was weer gewéldig jongens ‘

‘Wil wat heb ik ’n respect voor je’ fluistert ze terwijl ze afscheid neemt

‘Zonder jou had ik het niet gered hoor schat’ en ik omhels haar met duizend hartjes ☆♡☆

 

Wilma Willemsen

 

 

 

 

Best friend

In de verte rijst vaag haar slanke silhouet boven de skyline van de IJssel

Ik herken haar korte statige gestalte met brede schouders en elegant bewegende energieke tred altijd open voor avontuur tussen de andere voetgangers op de dijk

Kordate stappen klinkende hakken op kinderkopjes haar blonde lokken dansend in de wind en open lach met ondeugende lichtblauwe pretogen komen snel dichterbij

Ik wuif enthousiast en wil haar uitgebreid omhelzen, maar haar lage nuchtere stem met zingend variabele toon en licht zachte g overschreeuwd mijn spontane poging

Ze geeft me een arm en duwt me richting de haringkar alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben en de weg samen gewoon weer vervolgen

Haar onvoorspelbaar ietwat theatrale gebaren en taal stellen me op mijn gemak terwijl we elkaar soms maanden niet spreken pakken we de draad weer op

Zullen we lekker lunchen bij jou want was vanochtend al heel vroeg onderweg. Ik woon op haar route terug van de politieschool, waar ze lessen rollenspel geeft aan toekomstige agenten.

Op mijn lange uitschuiftafel van thuis die altijd meeverhuist etaleren we de ingrediënten inclusief haar meegebracht kleurige bos roosjes om onze vriendschap te omlijsten

Ze maakt van alles een feestje dus de versgeurende gebakken warme  broodjes worden zorgvuldig opgemaakt en versierd met allerlei beleg

Jammie heerlijk hè Wil het lijken wel gebakjes zegt ze zuchtend en komt eindelijk tot rust en zichzelf om te genieten van deze dierbare uurtjes gezellie samen met mij

Onderwijl praten we over alles wat ons bezig houdt kwaad maakt kwetst ergert verwonderd pleziert en begeesterd met pauzes van Zen muziek en dansende voeten

Maatschappij milieu recalcitrante plannen gezinsleven opvoedkundige kwesties wederzijds advies respect vrijheid reislust liefde lof en lachbuien rollen over de tafel

Haar slappelach veranderd de wereld in een oceaan vol tranen van plezier pijn en nostalgisch genot

De spleet tussen haar tanden zichtbaar onder haar opkrullende bovenlip en brede neusvleugels werken dubbel op mijn lachspieren en we gieren het uit

Wat kennen we elkaar toch goed van binnen en buiten in voor en tegenspoed al 40 jaren lang intense vriendschap kan nooit meer stuk mag nooit meer stuk zal nooit meer stuk

We ontmoetten elkaar aan de keukentafel van de studentenflats te Nijmegen in 1970  hebben op korte pauzes na altijd contact gehouden totdat ze té plots overleed in 2012

Zulke dierbare herinneringen koester ik voor altijd in mijn hart… ☆

Wilma Willemsen

 

 

 

 

 

Leermeester

Bruno leerde mij optimaal gebruikmaken van ’t leven op aarde

Hij hielp me elke beproeving aan te gaan en doorstaan

Jezelf overwinnen doet intens genieten van het dagelijks bestaan

In z’n Tidorp liepen we dagelijks in ’t ochtendgloren naar ’t strand

Warm gerend en ontdaan van onze kleren doken we de golven in

De winterperiode voelde als een extra uitdaging en pure sensatie

Na het zwemmen in de ijskoude zee voelden we ons als herboren

Tibetan bells in de verte nodigden ons uit tot het volgend ritueel

Buiten verwarmd door de zon of in de grote koepel Vipassana Meditatie

De volgende bel luidde om acht uur het ontbijt in …

Een pan stevige muesli-pap warm gehouden in n kist werd verdeeld en met aandacht gegeten

De dag was begonnen en alle werkzaamheden werden besproken en verdeeld

Mijn taak vandaag was ’t planten van bloembollen langs ’t pad bij de ingang

Rondleiden van nieuwe gasten en begeleiding creatieve expressie na de middagmeditatie

Moes maken van het rijpe fruit geplukt in de grote boomgaard

Vanaf 1975 heb ik mijn levensmissie gevonden en kunnen vormgeven

Met begeleiding toen van Bruno en later zelfstandig toegepast als rode draad door mijn leven.

Bruno was ’n creatieve wijze warme humoristische doch strenge gids voor velen die hem volgden

We vonden elkaar tijdens zijn Vipassana Meditatielessen bij meditatiecentrum Kosmos in A’dam

Hij was toen 50 en ik 25 jaar verloren verslaafd aan alles door God verboden

We deelden veel samen in A’dam en in de Tidorp gemeenschap in Zeeland

Met liefde en dankbaarheid denk ik vaak terug aan de lessen van levenskunstenaar

Bruno Mertens 1915-2010

Wilma Willemsen 2015

 

 

 

Broer en zussendag

Het was een enerverende dag

Op stap met broer en zussen.

Verleden heden en toekomst

Vliegen als warme broodjes over de toonbank.

Gelukkoekjes en pijnlijke punten

Bedekken rijkelijk onze Indische rijsttafel.

Alles passeert de revue

Van de hak op de tak als vanouds.

Musea met Oude en Nieuwe Meesters

geven genoeg stof tot delen der familieband.

Anekdotes worden omgebogen

Tot smakelijk vertier met ’n lach en ’n traan.

Emoties van blijdschap boosheid en bezorgdheid

herinnering aan vervlogen tijden thuis.

Ouders bijna overleefd

Beleven we hun karakter in onszelf en elkaar.

Grijzer en eigenwijzer

Ouderdom tekent ons met de jaren.

Moe voldaan spoedt ieder oost en west thuis best

Het was weer een enerverende dag.

 

Verhaal en Foto

Wilma Willemsen 11-2017

 

 

 

 

 

Leren

Van mijn moeder

leerde ik volharden

Van mijn vader

leerde ik creativiteit

Mijn man

leerde mij loslaten

Mijn kinderen

onvoorwaardelijke liefde

Van mijn vrienden

leerde ik wereld wijsheid

Mijn meesters

leerden me de kneepjes

Allemaal hielpen ze me vooruit

En nu

In de herfst van mijn leven

leer ik door gedichten schrijven

het relativeren van mijn bestaan

 

Goed dat ik leef.

 

Wilma Willemsen 11-2017

Foto Godalin Harshagen

 

 

Peuterpraat

Oma kom eens kijken

Wat heb ik grote ogen hè

Trots kijkt ze in de spiegel

Moet je maar kijken oma

Spert haar ogen wijd open

Ik kijk mee en knik van ja

We zien elkaar in de spiegel

Verrast door de ontdekking

Lachen we smakelijk allebei.

 

Foto en Versje van

Wilma Willemsen 10-2017

 

 

 

Gewicht

Vroeger toen ik in de groei was gaf mijn moeder mij pap met veel suiker. Ze vond me te dun en schaamde zich voor de omgeving. Mensen zouden denken dat ik als na-oorlogs kind niet genoeg te eten kreeg.

Jaren verstreken zonder dat het mocht baten en we stonden in de buurt bekend als de Liga pap vereniging. Onze muren werden beklad met pesterijen.

Ook vette gerechten werden mij grenzeloos aangereikt. In reuzel gebakken vlees en speklappen werden door mijn strot geduwd tot ik me kokhalzend opsloot op de wc.

Helaas werd ik niet dikker maar kreeg gebitslijtage en jeugdpuistjes in overvloed. Minderwaardigheidsgevoel viel me ten deel in de puberteit.

Toen ik achttien jaar was ging ik op kamers en onttrok me aan de ijzeren greep van thuis. Ik veranderde drastisch mijn eetpatroon en ging over op natuurlijke voeding en leefstijl door yoga, meditatie en beeldende kunstvormen.

Puisten en onzekerheid verdwenen als sneeuw voor de zon. Wel bleef ik mager en profiteerde van mijn ranke lijf door mannequin te worden.  Ik voelde eindelijk zelfrespect als mens ontpoppend van rups naar prachtige vlinder.

Na 3 kinderen werd ik wat voller van omvang en dat voelde goed geaard. Ik was gewend gezond doch grenzeloos te eten. Vanaf vijftig jaar moest ik leren mijn overmatige eetgedrag te beperken want mijn bmi klopte niet meer bij mijn lichaam.

Dus weer terug naar af nu in gevecht met mijn zware gewicht en daar hielp geen strenge moeder meer aan want die zou eindelijk trots zijn op haar rijk gevulde kind.

 

Wilma Willemsen 2017

Foto uit 1967